برف یکی از پدیده های رایج اقلیمی جهانی است که به عنوان یک جزء جدی از سری هیدرولوژیکی و مخاطرات اکولوژیکی شناخته شده است. در برخی از نقاط جهان، برف معمولا به مناطق مرتفع محدود می شود و به عنوان یکی از مخرب ترین مخاطرات طبیعی در نظر گرفته می شود. در نتیجه، شناسایی پوشش برف برای کاهش خطر و مدیریت حوضه حوضه مهم است. همچنین برای پیش بینی هیدرولوژیکی و آب و هوا بسیار مهم است. هنگام شناسایی حضور برف، ابزارهای ماهواره ای شامل مشاهدات 0.66 و 1.6 میلی متری هستند. در اتمسفر در طول موج شفافیت وجود دارد، در حالی که برف در 1.6 میلی متر بازتابی ندارد و در 0.66 میلی متر بسیار منعکس می شود.
پوشش برفی به اندازه ابرها روشن است و این باعث می شود که تمایز آن از پوشش ابر دشوار باشد. با این حال، در 1.6 میلی متر، پوشش برف نور خورشید را جذب می کند و به همین دلیل، تیره تر از ابرها به نظر می رسد. این امکان تمایز موثر بین ابرها و پوشش برف را فراهم می کند. بنابراین، این تصویر توانایی جداسازی ابرها از برف را با استفاده از مشاهدات در این طول موج ها نشان می دهد.
NDSI اندازه گیری مقدار نسبی اختلاف بازتاب بین مرئی (سبز) و امواج مادون قرمز (SWIR) است. واریانس دو باند (یکی در مادون قرمز نزدیک یا موج کوتاه مادون قرمز و دیگری در قسمت های مرئی طیف) را کنترل می کند. این برای نقشه برداری برف مفید است. برف نه تنها در قسمتهای مرئی طیف الکترومغناطیسی بسیار منعکسکننده است، بلکه در NIR یا قسمت مادون قرمز موج کوتاه طیف نیز بسیار جذب میشود، در حالی که بیشترین بازتاب ابر همچنان در همان بخشهای طیف بالاست. اجازه می دهد تا به خوبی از بسیاری از ابرها و برف جدا شود.
فرمول NDSI
برای محاسبه نسبت دو باند گرفته شده و ساخته شده در یک تصویر ماهواره ای در یک زمان و مکان خاص
(باند سبز + باند مادون قرمز نزدیک)/ (باند سبز – باند مادون قرمز نزدیک)=NDSI
باند2: سبز قابل مشاهده، 0.53 – 0.61 میکرومتر
باند 5: موج کوتاه مادون قرمز، 1.55 – 1.75 میکرومتر
